We gingen met 12 speelsters waaronder twee meisjes A naar Raalte. Het thuishonk van SMHC waar door enkele speelsters al flink was geface booked: "Morgen tegen Twello met onze oud coach, we zullen ze weer eens even lekker inmaken" (of iets van die strekking toch Annemijn?) Dank daarmee heb je ons op scherp gezet. Natuurlijk, logisch de vorige keer wonnen ze met 7-1 van ons. Dus waar maak je je druk om? Nou, laten we het houden op een wat andere samenstelling van het SMHC team, er deden toen zo maar wat "niet eigen" speelsters mee, volkomen legaal hoor begrijp me niet verkeerd. Bovendien ik moet eerlijk zijn had ik een tactische blunder gemaakt, ja ook ik leer elke keer weer. Nu beide waren vandaag anders. En het werd een echte wedstrijd. Eentje die past in de SMHC-VHC Twello traditie. Spanning en strijd.
Om al vast wat te verklappen, we hadden vandaag gezien de kansen die we kregen moeten winnen. Dat is al een enorme progressie, die niet voorspelbaar was. We speelden in een redelijk vaste bezetting met Cynthia als "sweeper" en Inge er voor als (inschuivende) voorstopper. Wanneer je niet inschuift kom je namelijk niet aan je doelpunten dansje toe (jammer, maar verras me 1 december maar een keer of drie....).
Het uitspelen vanuit de verdediging ging vandaag ook al een stuk beter. Aanbieden van middenvelders en de buiten achter speelsters was okee. De pass achterlangs kan nog harder, maar in vergelijking met SMHC thuis een hele verbetering. Druk zetten ging ook beter. Er eerder "uit" werkt best goed. Eigenlijk hebben we daar ook de voorhoede wel voor. Kansen legio, het was dat SMHC in Cecile een uitstekende keeper heeft en we een knal op de paal en een bal net langs het doel hard "misten". Ja, ja ik weet het er stonden geen pionnen in de hoeken, sorry het is ook een wedstrijd en geen training....
De eindstand was 3-3 (hoewel hun gelijkmaker afgekeurd had moeten worden vanwege slaan naar de bal boven heuphoogte, hockey is geen tennis of honkbal toch?). Maar dat is 1 situatie van vele die er geweest zijn, dus niet zeuren. Een overwinning was lekker geweest, maar met de progressie die we maken komen ze (de overwinningen) er aan. De lucht is er zwanger van (dames dit is een figuurlijke uitdrukking, dus begrijp me niet verkeerd).
Even een paar speelsters er uit lichten?
Vivian, woman of the match zowel verdedigend als opbouwend, wat een drive en doorzettingsvermogen,
Emma, scores again, Nicole ook na 2,5 uur slaap (luxe),
Annefloor (MA1) doet alsof ze al jaren in een dames competitie speelt, niet alleen qua spelen maar ook qua keuzes (bal op knie dus minder loopvermogen dus van middenveld naar achterhoede geswitched),
Marjolein (MA1), voor het eerst in D1 als spits, sleurend, storend en wanneer maar even mogelijk gaan voor de scoringskans!,
En de grootste winst? We gingen er met z'n ALLEN voor 70 minuten lang, dat voelt langs de lijn zo ontzettend FIJN! Helemaal als we dan ook nog in systeem en samen blijven spelen.
Nog een halve wedstrijd te gaan tegen Goor en dan het winterdutje, er staat in de lente wat moois te gebeuren met dit team, let maar op!!!!
Zoals een oud Twelloos spreekwoord al vele jaren aangeeft:
"een mini is meestal fijn,
totdat het lente is dan moet die maxi zijn".
(vrije interpretatie van een conversatie aan de bar in Raalte tussen het CID deel Mac team...)
PS: mooi compliment van een SMHC speelster na de wedstrijd: "ik kende jullie niet weer, ik herken wel wat je aan het doen bent met het team, maar het gaat sneller dan ik dacht". Leuk toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten